donderdag 25 juli 2013

Slechte dag

Gisteren had ze een slechte dag, voorlopig de moeilijkste. Een opsomming van grote en kleine “uitdagingen” (we hebben de gewoonte gekweekt om problemen nooit problemen te noemen) geeft een idee. Gisteren werd haar morfinepomp afgekoppeld en net zoals na de laatste intrahepatische chemotherapie (rechtstreeks in de lever), intussen bijna 2 maanden geleden, zorgt dat voor een soort afkickverschijnsel. Er raast een opgejaagdheid door haar lijf die haar eigenlijk dwingt om te bewegen. Ze kan geen 10 seconden in dezelfde houding  liggen, maar ze kan ook nauwelijks een andere houding  aannemen. Slapen lukt dan niet, de vermoeidheid stapelt zich op…en ze wordt gek van haar eigen lichaam dat blijft zinderen.
Maag en darmen proberen voorzichtig terug  op te starten, maar slagen daar nog niet in. Ze mag water drinken en aan een lekstok sabbelen, maar meestal komt het er terug uit. Opvangbakje niet in de buurt, kleren vuil, bed vuil. Idem wat de darmen betreft: er gebeurt al wat, maar vaak is ze te laat…accidentjes, niet tof. Een plakkerig hete kamer waar ze sinds vrijdag niet uit is geweest, wel gewassen worden maar snakken naar een fatsoenlijke douche, de optelsom van al het genoemde.

Misschien ontwaar je enige vorm van drama in mijn betoog waardoor e.e.a. wat aangedikt lijkt/zal zijn. Dat is dan wellicht ingegeven door mijn frustratie om er zo op toe te moeten kijken.

Als we wat afstand nemen, dan is er gelukkig wél vooruitgang te zien (wat de artsen ook bevestigen). De hoeveelheid wondvocht neemt af, wat een goed teken is. Net zoals het feit dat maag en darmen proberen te werken. De pijnpomp terug in de kast is natuurlijk ook positief.
Ze heeft gisteren 30 minuten in een zetel naast haar bed gezeten (“het beste half uur van de dag”, zei ze gisterenavond). Vandaag zou ze moeten proberen enkele stappen te zetten. Duimen maar dat dat gaat lukken, want beweging is natuurlijk heel belangrijk om terug op gang te komen.

Duimen maar sowieso, in ’t algemeen en voor alles maar nu vooral om deze dagen door te komen.

Manlief

7 opmerkingen:

  1. Nou, dat is zeker niet niets met deze hitte. Pff, hoop dat ze snel een douche kan nemen, dan een schoon bed, en je voelt je toch een beetje een ander mens...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je beschrijft dit allemaal heel erg goed. Krijgen nu wel een heel duidelijk beeld van hoe jullie je hier moeten doorworstelen. Ik, en vermoedelijk iedereen die jullie graag zien, wil nog meer dat ik een verschil kon maken.

    Het enige wat ik kan zeggen is dat elke dag normaal gezien een stapje naar genezing is. En dat de dag dat jullie allebei gewoon kunnen genieten van een gezin te zijn zonder pijn, zonder machteloos te moeten toekijken, korter bij komt.

    Weet dat we allemaal constant aan jullie denken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Niks aangedikt, naar mijn mening! Maar de rauwe werkelijkheid! Hou jullie goed en natuurlijk duimen we mee! Liefs, Me

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ai, dat klinkt ellendig...
    Moet ook lastig zijn om aan de zijlijn te staan als man.
    We kijken uit naar het volgende goede nieuws!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Vanaf nu elke dag een stapje in de goede richting. Veel moed.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hier duimen we mee ..Veel moed aan jullie beiden

    BeantwoordenVerwijderen