Een beetje licht

Het eerste lichtje kwam dinsdagmiddag. Een dag met Hummeltje. Een heel gewone dag. Maar net daarom misschien bijzonder. We voelden elkaar aan. Ik had geduld met hem. Hij met mij. Ik moest tal van winkels in - voor mezelf - maar passeerde gelukkig ook in de plaatselijke kringwinkel. En daar vond ik een pareltje. Al vreesde ik in de auto nog dat ik me wat te makkelijk had laten verleiden. Niet dus. Hummeltje vindt het geweldig! En euh ... ik ook ...

Een tweede lichtje brandde vanmiddag. Mijn gsm ging over, maar omdat ik het muziekje nog niet herken, was ik te laat. Plots de gsm van manlief. Toen wist ik het. Het ziekenhuis. Dinsdag, operatie.

Plots is het echt. Een nieuwe operatie. Open buik. Zwaar. Pijnlijk. Maar een operatie. Dus nog alle kansen open. Oef? Maar ook ineens weer heel concreet. Lange revalidatie. Gedaan met het heerlijke leven van de voorbije 3 maanden. Gedaan met doen wat ik wil. Terug naar doen wat ik kan. Hummeltje niet naar school kunnen brengen op 1 september. 

Wat ga ik mijn manneke(s) missen. En mezelf...

Gelukkig heb ik nu dit om mijn zenuwen de baas te kunnen: 

https://www.dropbox.com/s/937z4bl8d2ukvdb/20140819_214826.mp4