Na het gezellige weekend komt de stilte. Ik alleen met mezelf. Op zich al moeilijk, en nu des te meer. Er is nochtans veel te doen. Heel veel, want de komende week vertoeven we weer vaker in het ziekenhuis dan thuis. Ik moet me voorbereiden. Ik zou me moeten voorbereiden. Maar het lukt niet. Ik plak vast op mijn stoel. Loop zo nu en dan eens op en neer, en plak terug op mijn stoel. Ik wil iets doen, kom aan ter plaatse, en keer weer om. Ik heb een lijstje dat ik kan volgen, maar het is te lang. Mijn hoofd heeft alleen plaats voor de scan. Ik zou nochtans zo graag het bezoek van de Sint voorbereiden. En de Kerstversiering. Het huis warm maken. Onze fotowand nog eens aanpakken. Gezelligheid toveren. Maar ik voel me niet gezellig, en een slinger kan daar nu niet veel aan veranderen.
Misschien bak ik morgen gevulde speculoos om de leegte in me te vullen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten